ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ!

Εφυγες ενα παγερο  πρωινο του μαιου..γευτηκες την γευση του προδωμενου πολυ νωρις..κ εγω να μενω εκει,να  κοιταζω σαν ενας απλος θεατης την τραγωδια της ζωης...το μονο που σκοτωνει πιο πολυ ειναι που δεν προλαβες να ζησεις...Έρχονται συχνα στην μνημη μου τα ματια σου..ποιον  κοιτουσες αραγε?η φωνη του πονου σου ακομα βασανιζει την ψυχη μου..με επισκεφτεται συχνα...σαν να την ακουω καπου διπλα μου...εζησα εντονα τις τελευταιες σου στιγμες...ασχημος ο τροπος που εφυγες....περασα ασχημα βραδυα...να παλευω με τον ευατο μου να ξεχασω αυτες τις εικονες..αλλα εκεινες με επισκεφτονται συχνα...Ένας χρονος μακρια σου...ποτε περασε?τα χρονια παιρνουν οι μνημες ομως μενουν..μενουν εκει να σου υπενθυμιζουν τι ειχες κ τι εχασες...βυθηστηκα στο σκοταδι..στο δικο μου σκοταδι..δεν ξερω αν θελω να βγω ξανα..το συνηθησα,οπως συνηθησα κ την απωλεια σου...συχνα αναρωτιεμαι που να εισαι?αλλα απαντηση καμια..!!!μονοι ερχομαστε,μονοι πορευομαστε κ μονοι φευγουμε στο ταξιδι της ζωης..!!