πιστη!!!

                                                          Αν μπορούσα να ταξιδέψω....
                                                         θα έφευγα αμεσως τώρα.....
                                                          
                                                 

                                                               

                                                                να ξέφευγα για λίγο....
                                                                 από την μοναξιά μου...
                                                                να ένιωθα κ παλι ζωντανη.....

                                               να έπαιρνε την θλίψη που με διακατέχει
                                                εδώ κ ένα ολόκληρο χρόνο....
                                                   η αλμύρα της θάλασσας....
                                                      ένα δυνατό κύμα......

                                                 
                                                           να ανέβω ξανά τα σκαλιά...
                                                                    της ευτυχίας.....

                                               

                                                να κοιτάξω ξανά το φωτεινό φεγγάρι
                                                 και να μην μελαγχολώ πια.....

                                                          να μπορώ να γεύομαι ξανά...
                                                                     όπως τότε....
                                                         το κάθε λεπτό της ημέρας...
                                                                    ευχάριστα....

                                                     να νοιωσω ελεύθερη...
                                                     να βρω τον χαμένο ευατό μου...  
                                                     κάτω απο το φως των αστεριών...

                                               
                                                     
                                                         να καταφέρω να περάσω...
                                                         στην απέναντι πλευρά του ευατού μου...

                                                  
                                                          να κοιτάξω το φεγγάρι...
                                                          κ να βρω οτι πολυτιμότερο έχασα...
                                                               το χαμόγελο μου!!!!


                                                      

ΓΙΑΤΙ???

Παρατηρώ ανθρώπους γύρω μου...άλλοι αυθεντικοί άλλοι κάλπικοι!!Αποξενωμένοι ο ένας από τον άλλον!!!Ένα πελώριο γιατί βασανίζει την ψυχή μου!! Πως???Πως γίνεται να θέλει ο ένας το κακό του άλλου??Γιατί τόση εκμετάλλευση γύρω μου?Θυμάμαι πάντα πού μού έλεγαν οτι  ζώ σε έναν δικό μου κόσμο..άλλα πότε κάνεις δεν κατάλαβε οτι στον κόσμο που κατοικώ  δεν ανήκει  το ψέμα...κ η κακιά!!!!